Cz. 3

Następnego dnia wstałam bardzo wcześnie, co miałam w planach. Ubrałam się w koszulkę nowo poznanego chłopaka i cichutko zeszłam na dół. Było mi bardzo niezręcznie wychodzić

bez pożegnania i  w dodatku w nieswoim ubraniu, ale co mogłam zrobić.. nie jestem osobą, która lubi jeść śniadanie z obcymi ludźmi... w ogóle nie lubię rozmawiać z ludźmi!... wyjątkiem jest tylko Patric... . Nie mam pojęcia w jaki sposób zdobędę chłopaka, ale mam wielką nadzieję, że on mnie odmieni..., że wreszcie będę mogła się przed kimś otworzyć... Podeszłam do drzwi i lekko złapałam za klamkę. No cóż takie już moje nieszczęsne życie, że drzwi zaczęły skrzypieć, zrobiłam kwaśna minę i lekko się schyliłam.. taki odruch.  Nie trudno się domyśleć, że zaraz cała piątka znalazła się na schodach.

- Co robisz...? - Spytał zdziwiony loczek

- Yyy.. Nie chciałam was budzić... Muszę już lecieć...

- Tak bez pożegnania..? To nieładnie wiesz...- Uśmiechnął się Harry i podszedł do mnie.

Był już tak blisko, że nie wiedziałam co zrobić, odchyliłam lekko głowę w prawą stronę.

- Zastań na śniadanie! Właśnie mieli robić - powiedział zadowolony Niall wskazując na chłopaków

- Hmm..? - Cała pozostała 3 zrobiła bardzo zdziwione miny. Podejrzewam, że nie mieli pojęcia o robieniu śniadania, jednak Hazza próbował mi spojrzeć w oczy, co było trudne, bo właśnie zakryłam je włosami.

- To dobry pomysł... Zostań- Zaproponował Harry

- Nie, naprawdę muszę już iść - powiedziałam szybko, odruchowo łapiąc za klamkę i mocno ja przyciskając. Wybiegłam z ich domu jak szalona, nie wiedziałam gdzie jestem... przecież niedawno co znalazłam się w tym wielkim mieście. Szłam przed siebie co chwila pytając o drogę do centrum, gdzie zostawiłam auto. Wieczorem byłam na miejscu. Podeszłam wyczerpana do samochodu opierając się o szybę. 

* Harry *

Byłem bardzo zdziwiony zachowaniem Victorii, ale co zrobić.. może po prostu nie przepada za mną... Nie mam zamiaru jej do tego zmuszać.. . Kiedy wybiegła, za moimi plecami usłyszałem głośne 

- Uuuuuu... 

Nie skomentowałem tego, odwróciłem się na pięcie i usiadłem do stołu. 

- To co jemy..? - Spytałem ukrywając swój smutek jak najlepiej umiałem 

- Szybko się pozbierałeś... - skomentował do Niall siadając obok mnie. W ten sposób ze stojących został tylko Louis. 

- Ej, no! - zdenerwował się Lou  

Wszyscy zaczęli się śmiać, z wyjątkiem mnie , podniosłem tylko jeden kącik ust. 

Minęło już dobre 1,5 godziny, a na stole pustka

- Umrę!! Umieram!! Jeżeli mnie kochacie to dajcie mi jeść!! - Dramatyzował Niall

- Zaraz wracam.. - powiedział Zayn, wstając od stołu i udając się na górę 

- Ok - Odpowiedzieli wszyscy, oprócz Niall leżącego teraz na podłodze trzymając się za brzuch.

Teraz nie ukrywałem smutku... brakowało mi jej, chociaż tak naprawdę jej nie znałem, świetnie mi się z nią rozmawiało... nawet jeśli była małomówna 

- Yyy.... chłopaki... 

- Hmm..? 

- Chyba mi się przypaliło..

- Nie!!!!! - Darł się Niall 

- Stary, idź do niej... - powiedział Liam, widząc moją minę 

- Nawet nie wiem gdzie ona jest... - odpowiedziałem, nie kryjąc się już z tym, że mi jej brakuje 

- Coś mi się wydaje, że na parkingu... - powiedział Zayn, schodząc z góry z torebka w ręku. 

-No chyba, że to kogoś z was ?- zaśmiał się

Szarpnąłem za torebkę i wybiegłem z domu. będąc już na zewnątrz usłyszałem tylko głośne błagania blondyna

- Tylko kup coś do jedzenia !!! Błagam cię !!! 

* Victoria * 

Chcąc wyjąć kluczyki z mojej brązowej torebki, zorientowałam się, że jej nie posiadam. Miałam ochotę się zabić.. Robiło się coraz zimniej, a ja nie miałam gdzie spać! Opadłam zrezygnowana za ziemie, kładąc ręce na kolanach. Skuliłam się i schowałam twarz, zaczęłam płakać z bezsilności... nie mam nic... prawa jazdy... kluczy ani do auta, ani do domu..., telefonu... Masakra, ale zdążyłam się juz do tego przyzwyczaić, całe moje życie to jedna, wielka masakra.. 

W tedy poczułam ciepłą  dłoń na moim ramieniu. Powoli podniosłam zapłakaną twarz.

- To twoje..? - Spytał loczek, którego od razu poznałam.

Szybko się podniosłam, złapałam za kluczyki i rzuciłam się na jego szyję, mocno ściskając. 

Kiedy zorientowałam się, że właśnie przytuliłam prawie nieznanego mi chłopaka szybko się oderwałam 

- Przepraszam...- Powiedziałam nieśmiało - I dziękuję ... - potrząsnęłam kluczykami.

- Nie ma za co... już myślałem, że mnie nie lubisz..- odpowiedział z szerokim uśmiechem, tak, że aż nogi się pode mną uginały. Odwzajemniłam uśmiech.

- Chyba muszę już się zbierać.. - wskazałam na samochód 

- Tak..ja też. 

- To pa.

- Zaczekaj! Skoro jednak mnie lubisz, to tutaj jest mój numer telefonu... - powiedział dość nieśmiało jak na niego, z kieszeni wyjął długopis.. złapał delikatnie moją dłoń i zaczął na niej pisać pojedyncze cyferki.  

- Tak w razie czego... - uśmiechnął się szeroko i puścił moją rękę.

- Ok... - uśmiechnęłam się 

- Wiesz.. jak chcesz to możesz zadzwonić nawet jutro.. 

- Haha... przemyślę to 

Otworzyłam drzwiczki od auta i wsiadłam do środka. Widziałam tylko jak Harry prawie skakał do samochodu uśmiechnięty od ucha do ucha. Spojrzałam w lusterko w samochodzie i przestraszyłam się własnego odbicia. Rozmazany tusz do rzęs.. do tego potargane włosy.. i lekko ubrudzona koszulka chłopaka... no tak ciągle ją na sobie miałam.. ale przecież teraz jej nie zdejmę... no i już pewne jest następne spotkanie z Harrym.  

Hejka :**
Na początek przepraszam, że dopiero teraz dodaje 3 część, ale znowu nie miałam dużo czasu
A to też dlatego, że wreszcie dostałam swojego upragnionego psiaka XD - Tak przy okazji się pochwalę xD    
Zaczynam już pisać 4 część, więc myślę, że jutro już będzie :**
Kocham was ♥ ♥
Dziękuję za tyle wejść, jesteście wspaniali :**